De afgelopen weken hebben de Verenigde Staten hun visie uiteengezet voor een eindspel in de Israëlische oorlog tegen Gaza. Als we president Joe Biden mogen geloven, streeft zijn regering naar het tot nu toe onmogelijke: een poging om “de oorlog voor altijd te beëindigen”.
Biden sprak zaterdag in The Washington Post over het herenigen van de bezette Westelijke Jordaanoever en Gaza onder de Palestijnse Autoriteit (PA), terwijl hij tegelijkertijd toewerkte naar een tweestatenoplossing. Hij zette de basisprincipes uiteen voor het bereiken van vrede, waaronder “geen gedwongen verplaatsing” van Palestijnen, “geen herbezetting, geen belegering of blokkade, en geen verkleining van grondgebied”, waarbij hij erop aandrong dat “het werk nu moet beginnen”.
Dit alles leek op papier veelbelovend, maar de woorden uit Tel Aviv waren heel anders. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu had al plannen geuit voor “een allesoverheersende en verreikende Israëlische militaire enveloppe” in het naoorlogse Gaza, waarbij hij het idee verwierp dat de PA de enclave zou overnemen. Nu 14,3 miljard dollar aan Amerikaanse hulp snel zijn weg naar het Israëlische leger vond, leek het erop dat de oorlog nog niet voorbij was.
De VS en Israël zijn geen vreemden voor gemengde berichten. Hier is een overzicht van hoe de zaken werken in deze bilaterale relatie en wat het betekent voor Gaza:
De ontheemde Palestijnse Samira al-Khoar, rechts, spreekt in het Nasser Medical Complex, waar ze onderdak zocht nadat ze naar huis en een ander ziekenhuis was gevlucht na Israëlische aanvallen, in Khan Younis, in de zuidelijke Gazastrook op 11 november 2023 [Ibraheem Abu Mustafa/Reuters]
Wat hebben de VS gezegd?
Drie dagen nadat Hamas-strijders op 7 oktober door het grenshek van Gaza waren gestormd, waarbij ongeveer 1.200 mensen omkwamen en meer dan 240 gevangenen werden genomen, betuigde Biden zijn onwankelbare steun aan Israël.
Hij zinspeelde op de “oorlogswetten” – een verwijzing die de Amerikaanse regering zou blijven achtervolgen naarmate Israëls lucht- en grondtegenaanval op de strook zich verdiepte – waarbij op het moment van schrijven meer dan 13.000 mensen om het leven kwamen.
“De eerste reactie van de VS was niet verrassend, gezien de gruwelijke aard en omvang van de Hamas-aanval”, zegt Lara Friedman, voorzitter van de Foundation for Middle East Peace. “Wat daarna kwam, was bijna een vorm van opzettelijke onwetendheid.”
Kort daarna leek Biden de boodschap af te geven. Hij zei dat hij foto’s had gezien van baby’s die door Hamas waren onthoofd, en beweerde later terug te zijn gelopen door een woordvoerder van het Witte Huis. Terwijl de bommen op Gaza regenden, trok hij het Palestijnse dodental in twijfel – cijfers die VN-agentschappen, gebaseerd op evaluaties uit het verleden, geen reden zagen om het niet te geloven.
Palestijnen kijken naar vernietiging na Israëlische aanvallen op Rafah, Gazastrook, 15 november 2023 [Hatem Ali/AP Photo]
Een maand na het begin van de oorlog was er een verandering in toon. Op dat moment was er meer dan 25.000 ton explosieven op Gaza gedropt, wat de vernietigende kracht van de atoombom op Hiroshima ruimschoots overtrof, en de druk nam toe van progressieven in de verdeelde Democraten en internationale actoren om Israël in toom te houden.
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken, die zei dat hij zijn ‘eigen kinderen’ had gezien in de beelden van dode Palestijnse kinderen, leek de bewering van Netanyahu te ondermijnen dat Israël verantwoordelijk zou zijn voor de veiligheid in de enclave voor een ‘onbepaalde periode’ na de dood van Israël. oorlog. In een toespraak aan de zijlijn van een top van de Groep van Zeven in Tokio zei hij dat Palestijnse stemmen “in het centrum” zouden staan van het bestuur na de crisis in Gaza.
Er zou echter sprake zijn van een ‘transitie’ en ‘mechanismen’ voor de veiligheid, zei Blinken. Zou een multinationale Arabische strijdmacht tussenbeide komen om Gaza te controleren tijdens een overgangsperiode, en zo de weg vrijmaken voor de PA? Of zou Israël deze omvangrijke rol vervullen voor wat wel eens een “onbepaalde periode” zou kunnen blijken te zijn? Tot op de dag van vandaag blijft de vraag onbeantwoord.
Hoe zit het met Israël?
Na de toespraak van Blinken leek Netanyahu gedeeltelijk in te stemmen met het Amerikaanse spelplan, waarbij hij zei dat zijn land niet van plan was de strook na het einde van de oorlog te “bezetten”. Velen wezen erop dat Israël na de terugtrekking in 2005 nooit is gestopt met het bezetten van het gebied, waarbij het effectieve controle uitoefende via een aanhoudende land-, lucht- en zeeblokkade.
Maar in een interview met CNN maakte de Israëlische premier duidelijk dat hij de controle niet aan de PA zou overdragen. “Er moet een gereconstrueerd burgerlijk gezag komen”, zei hij over de PA. “Er moet iets anders zijn.” Op een persconferentie uitte hij kritiek op het schoolprogramma van de PA, dat volgens hem de haat tegen Israël zou aanwakkeren, en op de betalingen daarvan aan families van gevangengenomen Palestijnen.
Nu Israëls gedwongen ontheemding en herhaalde aanvallen op de civiele infrastructuur – inclusief ziekenhuizen – zich in realtime op sociale media hebben ontvouwd, wordt er een grotere vraag gesteld. Wil Israël überhaupt dat er Palestijnen in de strook achterblijven?
“Op dit moment komt dat heel duidelijk over van hoge Israëlische publieke figuren die vanaf dag één genocidale en etnische zuiverende taal hebben gebruikt,” zei Friedman.
De lat voor het bewijzen van genocidale bedoelingen ligt notoir hoog, maar Israëlische politici en functionarissen hebben onderzoekers al een uitgebreide catalogus van opruiende retoriek ter beschikking gesteld.
Vorige maand riep Netanyahu zelf de ‘Amalek’ aan, een natie in de Joodse geschriften die de Israëlieten moesten uitroeien in een daad van wraak.
Minister van Erfgoed Amichai Eliyahu bereikte nieuwe uitersten en werd deze maand geschorst omdat hij zei dat het laten vallen van een atoombom op Gaza wel eens een optie zou kunnen zijn.
Staan de VS en Israël dus op dezelfde pagina?
“Zelfs voordat dit conflict begon, waren de relaties steeds beladen omdat Israël de meest rechts-extremistische regering in zijn geschiedenis had”, zegt Aaron David Miller, een senior fellow bij de Carnegie Endowment for International Peace, die als analist en onderhandelaar fungeerde. bij het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken tussen 1978 en 2003.
Eerder dit jaar had Netanyahu de instructies van Biden getrotseerd om zijn controversiële ontmanteling van de Israëlische rechterlijke macht te vertragen. Deze werd alom bekritiseerd, niet alleen als een poging om zichzelf te beschermen tegen beschuldigingen van corruptie, maar ook als een tactiek om de annexatie van de Westelijke Jordaanoever te bespoedigen.
Het paar gaat echter een lange weg terug en hun relatie neemt toe en af door de crises van de afgelopen veertig jaar. Miller gelooft dat het ‘besturingssysteem’ van de Amerikaans-Israëlische relatie nog steeds intact is, deels als gevolg van Biden’s diepe relatie met Israël, die diepgeworteld is in zijn politieke DNA. Zoals hij opmerkt, noemt Biden zichzelf een zionist.
Biden houdt een bilaterale ontmoeting met Netanyahu aan de zijlijn van de 78e Algemene Vergadering van de VN in New York, VS, 20 september 2023 [Kevin Lamarque/Reuters]
Toch wordt de Amerikaanse president op binnenlands vlak geconfronteerd met druk aan de linker- en rechterkant van het politieke spectrum, waarbij democraten als Alexandria Ocasio-Cortez uit New York hem oproepen actie te ondernemen om de oorlog te stoppen. De Republikeinen zijn intussen naar voren gekomen als wat Miller de “Israël-kan-niet-fout-partij” noemt. Nu de verkiezingen van volgend jaar in het verschiet liggen, voelt Biden de druk.
Wat de oorlog betreft, gelooft Miller dat Israël en de VS “in een behoorlijk ernstige situatie verkeren wat betreft alle kritieke kwesties”, waaronder het voorkomen van Palestijnse sterfgevallen, het vrijkopen van de gijzelaars (van wie tien Amerikaanse staatsburgers), en het aanpakken van de humanitaire crisis “die zal niet worden opgelost door middel van korte pauzes”, en uiteindelijk door het opbouwen van een geloofwaardig politiek proces.
Maar ze zullen niet snel uitvallen.
“Op welk punt zou de regering Israël ernstige kosten en gevolgen opleggen en onmiskenbaar duidelijk maken dat tenzij zij haar tactieken en strategieën verandert, dit een uiterst schadelijke impact zal hebben op de Amerikaans-Israëlische relatie?” zei Molenaar.
“Ik ben er niet zeker van dat het zover zal komen.”
Herhaalt de geschiedenis zich gewoon?
In zijn opiniestuk afgelopen weekend verklaarde Biden dat hij de stervende tweestatenoplossing nieuw leven zou inblazen. Terwijl hij zijn onwankelbare steun voor Israël herhaalde, zinspeelde hij op een meer evenwichtige aanpak, waarbij hij visumsancties noemde voor hardliner-kolonisten die Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever aanvallen en verdrijven.
Noura Erakat, universitair hoofddocent aan de Rutgers Universiteit en auteur van Justice for Some: Law and the Question of Palestine, is sceptisch. “De VS profileren zich als een eerlijke makelaar”, zei ze. “En toch hebben we steeds weer gezien, vooral sinds 1967, dat de VS uit beide kanten van hun mond praten.
“Aan de ene kant benadrukt het dat het een tweestatenoplossing wil zien, maar aan de andere kant biedt het Israël de ondubbelzinnige militaire, diplomatieke en financiële steun om de koloniale ambities van zijn kolonisten uit te breiden en zijn projecten te verankeren. .”
Als Israëls grootste militaire financier zijn er weinig manieren waarop de VS hun bondgenoot niet zullen verdedigen. De 14,3 miljard dollar aan militaire hulp waar het Congres na 7 oktober doorheen snelde om de raketverdedigingssystemen en militaire uitrusting van Israël aan te vullen, vormt een aanvulling op de 3,8 miljard dollar aan jaarlijkse militaire hulp die de VS bieden in het kader van een tienjarenplan dat in 2016 van start ging.
Het is deze ijzersterke alliantie die wat Erakat noemt “een raamwerk van afgeleide soevereiniteit mogelijk maakt, waarbij de Palestijnen enige jurisdictie over zichzelf en een stuk land hebben, maar geen betekenisvolle soevereiniteit”.
Ten minste sinds 1983 hebben de VS Israël systematisch beschermd door een veto uit te spreken over opeenvolgende resoluties van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties waarin de uitbreiding van de nederzettingen werd veroordeeld, waardoor de Palestijnen opeengepakt zijn in geïsoleerde fragmenten van grondgebied die doen denken aan de Bantustans uit het Zuid-Afrika tijdens de apartheid.
De trend explodeerde onder Netanyahu, wiens brutale expansionisme werd versterkt door het besluit van Donald Trump om de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem te verplaatsen, waarbij de voormalige Amerikaanse president de wereld te megafoon maakte dat deze stad met gedeelde islamitische, christelijke en joodse religieuze plaatsen nu de Israëlische hoofdstad was.
Friedman stelt dat Netanyahu, die in november 2022 voor de vijfde keer werd herkozen, feitelijk door opeenvolgende Amerikaanse regeringen is ‘getraind’ om door de rode lijnen te lopen.
“Hij gelooft, tot nu toe terecht, dat hij totale straffeloosheid geniet”, zei ze.
Wat betekent dit voor Gaza?
Aan het begin van de oorlog voorspelde de Israëlische minister van Defensie Yoav Gallant: “Gaza zal niet terugkeren naar wat het voorheen was. We zullen alles elimineren.”
Bijna zeven weken later melden VN-agentschappen dat bijna de helft van de huizen in de enclave is beschadigd of vernield, dat 390.000 banen verloren zijn gegaan en dat 1,5 miljoen mensen intern ontheemd zijn geraakt, opgesloten in de zuidelijke helft van de strook.
Nu een groot deel van het noorden in puin ligt en Israël vrijwel zeker de blokkade zal verlengen, waardoor de import van bouwmaterialen sterk aan banden is gelegd, vraagt Friedman zich af of ontheemding in het zuiden de nieuwe status quo zal worden.
“We zullen een strook in de strook hebben, die slechts een gigantisch Palestijns vluchtelingenkamp zal zijn onder veiligheidscontrole van Israël, waarbij de internationale gemeenschap voor voedsel en water zal zorgen. Maar er zal geen enkele kans zijn dat iemand enig leven zal ontwikkelen”, zei ze.
“Ik zie hier geen snel of gemakkelijk einde aan”, zei Miller. “En zelfs als de Israëli’s tot de conclusie komen dat ze alles hebben gedaan wat ze maar konden om Hamas te verzwakken en te ondermijnen, zullen ze Gaza nog steeds niet verlaten tenzij er iets of iemand is waaraan ze het kunnen overlaten.
“Op dit moment zien de krantenkoppen er slecht uit, en de trendlijnen zien er nog slechter uit.”